เมื่อคุณเป็นสามีภรรยากัน แม้มิได้จดทะเบียนสมรส และบ้านเป็นชื่อของคุณคนเดียว แต่ภรรยาคุณอ้างกรรมสิทธิ์รวมได้ครับ ทางแก้อาจทำได้โดยบอกขาย เมื่อขายได้ก็แบ่งส่วนให้ภรรยาคนละครึ่งดีไหมครับ เพราะอย่างน้อยเขาก็เป็นภรรยาคุณ อยากให้คิดถึงตอนที่รักกันใหม่ๆ เคยมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน เขาเป็นฝ่ายหญิงเมื่อเลิกกันก็คงเสียหายมากกว่าฝ่ายชาย ตกลงกันด้วยดีก็จะเป็นผลดีทั้งสองฝ่ายครับ

อีกทางก็คือฟ้องขับไล่แล้วไปทำสัญญาประนีประนอมยอมความกันในศาล แต่ก็ไม่แนะนำทางออกนี้เพราะอยากให้คุยกันมากกว่า

เรื่องหยุดส่งกับทางธนาคาร ผมขอแนะนำว่าคุณมาผิดทางแน่นอน เพราะนั่นไม่ใช่ทางออกครับ ปัญหาที่จะตามมามีอีกมาก ดอกเบี้ยเดินเร็วกว่าคนเดินเสียอีก ต่อไปเมื่อคุณรับดอกเบี้ยไม่ไหว อาจนำไปสู่การถูกฟ้องร้องล้มละลายได้เมื่อหนี้มีถึง 1 ล้านเมื่อใดตามเงื่อนไข กฎหมายล้มละลาย ดังนั้นก่อนที่จะตกลงกันได้ ขอให้ส่งไปก่อนครับ

เรื่องรถยนต์คุณคงเต็มในให้ไม่ประสงค์จะเรียกคืน แต่จะขอโน๊ตบุ๊คคืน ก็ไปคุยกันครับ คนเคยมีความสัมพันธ์กัน ไม่น่าจะฆ่าแกงกันได้ ถ้ากลัวก็หาเพื่อนไปด้วยก็ได้

เขาคงอาลัยรักคุณอยู่ ต่อไปก็เบื่อไปเอง ตอนนี้เครื่องมันกำลังร้อน ขอให้คุณโชคดี มีคำถามหรือผมตอบไม่ครบประเด็นถามเข้ามาใหม่นะครับ

 คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 9577/2552

ขณะจำเลยได้รับสิทธิในการเข้าทำประโยชน์ในที่ดินพิพาททั้งสองแปลง จำเลยอยู่กินฉันสามีภรรยากับโจทก์ โดยยังไม่ได้จดทะเบียนสมรสกันตามกฎหมาย แต่สิทธิดังกล่าวก็ถือได้ว่าเป็นทรัพย์สินที่จำเลยกับโจทก์ได้มาขณะอยู่กินด้วยกันแล้ว จึงเป็นกรรมสิทธิ์รวมระหว่างโจทก์กับจำเลย แม้ข้อเท็จจริงจะฟังได้ว่าจำเลยสมัครเป็นสมาชิกนิคมสร้างตนเองเพียงผู้เดียวก็เป็นเรื่องระหว่างจำเลยกับนิคม เมื่อโจทก์กับจำเลยมีสิทธิในการเข้าทำประโยชน์ในที่ดินพิพาทร่วมกัน โจทก์ย่อมมีสิทธิในที่ดินพิพาททั้งสองแปลงกึ่งหนึ่ง แม้ตาม พ.ร.บ.จัดที่ดินเพื่อการครองชีพ พ.ศ.2511 มาตรา 12 วรรคสอง จะบัญญัติว่าที่ดินในนิคมซึ่งได้รับการออกโฉนดที่ดินหรือหนังสือรับรองการทำประโยชน์ไม่อยู่ในความรับผิดแห่งการบังคับคดีภายในห้าปี ศาลก็พิพากษาให้จำเลยจดทะเบียนใส่ชื่อโจทก์เป็นเจ้าของกรรมสิทธิ์ในที่ดินพิพาทกึ่งหนึ่งได้มิใช่เป็นการบังคับให้จำเลยแบ่งกรรมสิทธิ์รวมให้โจทก์แต่อย่างใด กรณีไม่ขัดกับบทบัญญัติดังกล่าว