คื่อเรื่องมันเป็นมาอย่างนี้คับ เมื่อต้นปี 2547 ผมไปทำงานที่ชลบุรีเพื่อหาเงินมาเลี้ยงครอบครัว ผมอยู่คนเดียวก็ประ 2 - 3 ปีเห็นจะได้ คับ ก็อย่างว่าแหละคับอยู่คนเดียวเงินเดือนก็น้อยลำพังปากตัวเองยังจะเอาไม่รอดก็มีการโทรมาขอทางบ้านบ้างเป็นบางโอกาสภริยาผมเขาก็หายืมจากญาติพี่น้องของผมนั่นแหละคับส่งมาให้ผม.... แล้วผมก็ซื้อข้าวของมาใส่ในห้องผมในสมัยก่อน...อะนะคับ แล้วเงินก็หมุนไม่ทันผมก็เลยตัดสินใจโทรตามภริยา ผมให้มาทำงานที่ ชลบุรีด้วยกันจะได้ผ่อนหนักให้เป็นเบาได้แต่ก็โดนปฎิเสธอยู่ตลอดผมก็ถามเขาว่าทำไมติดอะไรทำไมไม่มาอยู่ด้วยกันเขาก็อ้างคำเดียวว่า น้องยังเรียนอยู่ **น้องเรียนอยู่แล้วเกี่ยวอะไรกับเราใช่ไหมคับ**  ผมก็อยู่คนเดียวมา 3 ปี เต็ม ๆ คับ ** คนมันห่างเหินกันก็อย่างว่าแหละคับ** ที่นี้ผมก็ได้มาพบกับผู้หญิงคนหนึ่งที่  กทม. (เจอกันทางเน็ตคับ) ผมก็เลยเก็บข้าวของจาก ชลบุรี หนีมาเขามาอยู่ด้วยกันที่ กทม. ก็ประมาณ 1 เศษ ๆ คับแล้วภริยาผมก็ตามคับผมก็เก็บข้าวของไปอยู่กับภริยา ประมาณ วันสองวันนี่แหละคับ ความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิมแล้วผมก็เลยเก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋า กลับมาอยู่กับคนที่ สอง แต่ภริยาผมก็ตามสักพักไม่ถึง สามวันคับ ผมก็บอกว่ากลับไปไม่ได้แล้วแล้วทีนี้คับ  ผมมารู้อีกทีประมาณ ไม่ถึง อาทิตย์ คับเขาก็มีสามีใหม่ไปแล้วเขาของคนก็อยู่ด้วยกันมาจนถึงปัจจุบันนี้คับ ** ส่วนตัวผมนั้นก็ตัดสินใจเลิกกับคนที่สองคับ** แล้วผมก็อยู่คนเดี่ยวมา 6 เดือนเศษ ๆ ** เข้าสู่คำถามคับ**  จากเรื่องที่ผมเล่ามานี้ผมสามารถที่จะฟ้องหย่ากับภริยาเก่าผมได้ไหมคับ........ ลืมบอกไปผมมีลูกกับภริยาเดิม 1 คนคับ อายุ 4 ขวบ แล้วคับ...