ความผิดฐานแจ้งให้เจ้าพนักงานจดข้อความอันเป็นเท็จ

ข้อ 4. นายดำ ได้ไปแจ้งความต่อ นายดี กำนันตำบลสระเยาว์ จังหวัดศรีสะเกษ ซึ่งเป็นเจ้าพนักงานผู้กระทำการตามหน้าที่ให้จดข้อความลงในใบแจ้งการย้ายที่อยู่ ร.ร. 17 ว่า นางสวย เจ้าบ้านมอบให้ นายดำ แจ้งย้ายเด็กชายข่า ออกจากบ้านเลขที่ 111 หมู่ที่ 6 ตำบลสระเยาว์ จังหวัดศรีสะเกษ ไปอยู่บ้านเลขที่ 222 ตำบลในเมือง จังหวัดนครพนม ความจริงแล้ว นางสวย มิได้้มอบหมายให้ นายดำ กระทำการดังกล่าว นายดี รับแจ้งไว้โดยใช้ให้ นายดำ จดข้อความอันเป็นเท็จดังกล่าวลงไปในใบแจ้งการย้ายที่อยู่ ท.ร. 17 โดย นายดี ลงชื่อในฐานะนายทะเบียนผู้รับการแจ้งย้าย

ให้วินิจฉัยว่า นายดำ มีความผิดฐานใดหรือไม่

ธงคำตอบ

ใบแจ้งการย้ายที่อยู่ ท.ร. 17 เป็นเอกสารราชการซึ่งมีวัตถุประสงค์สำหรับใช้เป็นพยานหลักฐาน เมื่อ นายดี เป็นนายทะเบียนมีหน้าที่รับแจ้งการย้ายที่อยู่และได้ลงชื่อเป็นผู้รับแจ้งข้อความตามที่ปรากฏในเอกสารใบแจ้งการย้ายที่อยู่ ท.ร. 17 ซึ่งเป็นข้อความเท็จตามที่ นายดำ มาแจ้งแล้ว โดยประการที่น่าจะเกิดความเสียหายแก่ผู้อื่น หรือประชาชน การกระทำของ นายดำ ย่อมเป็นความผิดฐานแจ้งให้เจ้าพนักงานจดข้อความอันเป็นเท็จ ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 267 การที่ นายดี จะใช้ให้บุคคลใดเป็นผู้เขียนหรือจดข้อความลงในใบแจ้งการย้ายที่อยู่ ท.ร. 17 แทนนายดี หาใช่เป็นสาระสำคัญอันจะทำให้การกระทำของ นายดำ ไม่เป็นความผิดตามมาตรา 267 แต่อย่างใด (เทียบคำพิพากษาฎีกาที่ 2918/2535) และการกระทำของนายดำ เป็นการแจ้งข้อความอันเป็นเท็จแก่เจ้าพนักงาน ซึ่งอาจทำให้ผู้อื่น หรือประชาชนเสียหาย จึงเป็นความผิดตามมาตรา 137 ด้วย

กฎหมายที่เกี่ยวข้อง

ประมวลกฎหมายอาญา

มาตรา 267 ผู้ใดแจ้งให้เจ้าพนักงานผู้กระทำการตามหน้าที่จดข้อความอันเป็นเท็จลงในเอกสารมหาชนหรือเอกสารราชการ ซึ่งมีวัตถุประสงค์สำหรับใช้เป็นพยานหลักฐาน โดยประการที่น่าจะเกิดความเสียหายแก่ผู้อื่นหรือประชาชน ต้องระวางโทษจำคุกไม่เกินสามปี หรือปรับไม่เกินหกพันบาท หรือทั้งจำทั้งปรับ

มาตรา 137 ผู้ใดแจ้งข้อความอันเป็นเท็จแก่เจ้าพนักงานซึ่งอาจ ทำให้ผู้อื่นหรือประชาชนเสียหาย ต้องระวางโทษจำคุกไม่เกินหกเดือน หรือปรับไม่เกินหนึ่งพันบาท หรือทั้งจำทั้งปรับ

 คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2918/2535

ศาลอุทธรณ์ภาค 1 ฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยแจ้งความต่อห. กำนัน ซึ่งเป็นเจ้าพนักงานผู้กระทำหน้าที่ ให้จดข้อความอันเป็นเท็จลงในใบแจ้งการย้ายที่อยู่ ท.ร.17 จำเลยฎีกาว่า ห.เป็นเจ้าพนักงานผู้กระทำความผิดเสียเอง มิใช่เจ้าพนักงานผู้กระทำการตามหน้าที่ ทั้งยังใช้จำเลยเป็นเครื่องมือในการกระทำความผิด โดยใช้ให้จำเลยเป็นผู้ลงข้อความเป็นเท็จลงไปการกระทำของจำเลยจึงไม่เป็นความผิด ดังนี้ฎีกาของจำเลยเท่ากับเป็นการโต้เถียงข้อเท็จจริงที่ศาลอุทธรณ์ภาค 1 ได้วินิจฉัยเป็นยุติไว้แล้ว เพื่อนำไปสู่ปัญหาข้อกฎหมายว่า ห. เป็นเจ้าพนักงานผู้กระทำการตามหน้าที่หรือไม่ จึงเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ห. เป็นนายทะเบียนมีหน้าที่รับแจ้งการย้าย และได้ลงชื่อเป็นผู้รับแจ้งข้อความตามที่ปรากฏในเอกสารใบแจ้งการย้ายที่อยู่ท.ร.17 ซึ่งเป็นข้อความเท็จตามที่จำเลยมาแจ้งแล้ว การกระทำของจำเลยย่อมเป็นความผิด การที่ ห. ใช้ให้จำเลยหรือบุคคลใดเป็นผู้เขียนหรือจดข้อความลงในใบแจ้งการย้ายที่อยู่ ท.ร.17 แทนห. ไม่เป็นสาระสำคัญอันจะทำให้การกระทำของจำเลยไม่เป็นความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 267