📌 คำเกริ่นนำ:

คำพิพากษาศาลฎีกานี้มีเนื้อหาเกี่ยวข้องกับความผิดฐานฆ่าผู้อื่นโดยเจตนา ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288 โดยมีข้อพิพาทเกี่ยวกับความน่าเชื่อถือของพยานหลักฐานของโจทก์และโจทก์ร่วม การอ้างข้อพิรุธของพยานในชั้นฎีกา และบทบาทของพนักงานสอบสวนตาม ป.วิ.อ. มาตรา 2 (11) ซึ่งศาลวินิจฉัยว่า แม้ไม่มีการสอบสวนพยานทุกปากก็ไม่กระทบต่อการดำเนินคดีหากพยานหลักฐานที่มีสามารถพิสูจน์ความผิดได้อย่างชัดเจน

🧾 ข้อเท็จจริงโดยสังเขป

•จำเลยเป็นพนักงานรักษาความปลอดภัยในร้านแห่งหนึ่ง

•วันเกิดเหตุ เกิดการชุลมุนหน้าร้าน ผู้ตายต่อยกับจำเลย

•หลังการชกต่อย จำเลยวิ่งหนีและหันกลับมายิงผู้ตายด้วยอาวุธปืนสองนัด ผู้ตายถึงแก่ความตาย

•โจทก์ร่วม (มารดาผู้ตาย) ยื่นคำร้องเรียกค่าสินไหมทดแทน 1,300,000 บาท

•ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ภาค 8 พิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตาม ป.อ. มาตรา 288 ให้จำคุกตลอดชีวิต และชดใช้สินไหมทดแทน 764,000 บาท

•จำเลยฎีกา อ้างว่าพยานหลักฐานมีพิรุธ พนักงานสอบสวนไม่สอบพยานครบ

บทสรุปย่อ: คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 8082/2567

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า จำเลยซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของร้านแห่งหนึ่ง ได้ใช้อาวุธปืนยิงผู้ตายจนเสียชีวิตจากเหตุทะเลาะวิวาทหน้าร้าน โดยมีประจักษ์พยาน 2 ปากคือ นางสาวบัณฑิตา และนายอนุรักษ์ ซึ่งยืนยันว่าจำเลยเป็นผู้ก่อเหตุ แม้คำเบิกความจะมีบางช่วงต่างกันเล็กน้อยและเวลาผ่านไปเกือบ 20 ปี แต่ศาลเห็นว่าพยานทั้งสองเห็นเหตุการณ์โดยตรง ไม่มีเหตุโกรธเคืองกับจำเลย และให้การสอดคล้องกันในภาพรวม

ที่จำเลยฎีกาว่าพยานมีพิรุธ และตำรวจไม่สอบพยานทุกคนในที่เกิดเหตุ ศาลเห็นว่า ตาม ป.วิ.อ. มาตรา 2 (11) การสอบสวนเป็นดุลพินิจของพนักงานสอบสวน ไม่จำเป็นต้องสอบปากคำทุกคน และพยานหลักฐานของโจทก์ร่วมมีน้ำหนักรับฟังได้โดยปราศจากความสงสัย

คำให้การของจำเลยเป็นเพียงการปฏิเสธลอย ๆ โดยไม่มีพยานหลักฐานสนับสนุน ศาลฎีกาจึงเห็นพ้องกับศาลอุทธรณ์ภาค 8 ว่าจำเลยกระทำผิดจริง ฎีกาฟังไม่ขึ้น พิพากษายืนให้ลงโทษจำคุกตลอดชีวิต

⚖️ ประเด็นทางกฎหมายที่วินิจฉัย

1. จำเลยกระทำความผิดฐานฆ่าผู้อื่นโดยเจตนาหรือไม่?

ศาลพิเคราะห์พยานหลักฐานของโจทก์และโจทก์ร่วม ซึ่งเป็นประจักษ์พยานใกล้ชิด เห็นเหตุการณ์ชัดเจน แม้เวลาผ่านไป 20 ปี แต่ยังสามารถยืนยันเหตุการณ์ได้โดยมีน้ำหนักน่าเชื่อถือ

2. การที่พนักงานสอบสวนไม่สอบปากคำพยานจำนวนมากที่อยู่ในที่เกิดเหตุ ถือเป็นข้อบกพร่องหรือไม่?

ศาลฎีกาอธิบายว่า ป.วิ.อ. มาตรา 2 (11) ไม่ได้กำหนดว่าต้องสอบปากคำพยานทุกราย เป็นดุลพินิจของพนักงานสอบสวนในการสืบหาข้อเท็จจริง

3. การมีข้อพิรุธบางประการของพยาน มีน้ำหนักให้ยกประโยชน์แห่งความสงสัยแก่จำเลยหรือไม่?

ศาลวินิจฉัยว่า ความแตกต่างบางประการของคำเบิกความไม่ใช่ข้อพิรุธที่มีนัยสำคัญ และไม่มีน้ำหนักพอจะลบล้างพยานหลักฐานฝ่ายโจทก์

🔎 วิเคราะห์ข้อกฎหมาย

ป.อ. มาตรา 288

“ผู้ใดฆ่าผู้อื่น ต้องระวางโทษประหารชีวิต จำคุกตลอดชีวิต หรือจำคุกตั้งแต่สิบห้าปีถึงยี่สิบปี”

ในคดีนี้ ศาลพิพากษาโทษจำคุกตลอดชีวิต เนื่องจากจำเลยใช้อาวุธปืนยิงผู้ตายโดยไม่มีเหตุป้องกันตัวหรือเหตุลดโทษอื่น

ป.วิ.อ. มาตรา 2 (11)

ให้พนักงานสอบสวนมีดุลพินิจว่าจะสอบสวนพยานใดเพื่อรวบรวมข้อเท็จจริง โดยไม่จำเป็นต้องสอบทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ หากพยานที่มีสามารถพิสูจน์ความผิดได้

📚 คำพิพากษาที่เกี่ยวข้อง

1.คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 5749/2555

oการฟังน้ำหนักพยานประจักษ์ แม้พยานไม่ได้เห็นทุกช่วงเวลา แต่หากพยานรู้เห็นในขณะสำคัญ ถือว่ามีน้ำหนักรับฟังได้

2.คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2095/2549

oความผิดฐานฆ่าผู้อื่นไม่จำเป็นต้องมีพยานครบทุกคนในที่เกิดเหตุ หากพยานใกล้ชิดเห็นเหตุการณ์ชัดเจน

3.คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2836/2546

oวางหลักว่าความคลาดเคลื่อนของพยานไม่ใช่ข้อพิรุธ หากเป็นไปตามสภาพความทรงจำและเวลา

🧠 ข้อคิดทางกฎหมาย

•พยานหลักฐานไม่จำเป็นต้องสมบูรณ์แบบในทุกรายละเอียด หากมีน้ำหนักโดยรวมจนศาลเชื่อถือได้

•พนักงานสอบสวนมีอำนาจตามดุลพินิจในการรวบรวมพยานหลักฐานโดยไม่ต้องสอบพยานทุกปาก

•การกล่าวอ้างลอย ๆ โดยไม่มีพยานหลักฐานสนับสนุน ไม่สามารถหักล้างพยานฝ่ายโจทก์ได้

📄 IRAC วิเคราะห์ฎีกา 8082/2567

Issue:

จำเลยเป็นผู้กระทำความผิดฐานฆ่าผู้อื่นโดยเจตนาตาม ป.อ. มาตรา 288 หรือไม่ และพยานหลักฐานที่นำสืบมีความน่าเชื่อถือเพียงพอหรือไม่

Rule:

•ป.อ. มาตรา 288

•ป.วิ.อ. มาตรา 2 (11): การสอบสวนเป็นดุลพินิจของพนักงานสอบสวน

•หลักการชั่งน้ำหนักพยานในคดีอาญา ต้องพิจารณาโดยรอบคอบ แม้พยานมีข้อแตกต่างบางประการก็ไม่ทำให้หลักฐานทั้งหมดขาดน้ำหนักเสมอไป

Application:

ศาลพิจารณาพยานทั้งสองฝ่าย พบว่าพยานของโจทก์และโจทก์ร่วมรู้เห็นเหตุการณ์โดยตรง ไม่มีเหตุโกรธเคืองกับจำเลย และมีเหตุผลรับฟังได้ ไม่มีความสงสัยตามหลัก "ยกประโยชน์แห่งความสงสัย"

Conclusion:

ศาลฎีกาพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์ภาค 8 ว่าจำเลยมีความผิดจริงตาม ป.อ. มาตรา 288 ต้องโทษจำคุกตลอดชีวิต และให้ชดใช้สินไหมทดแทนแก่โจทก์ร่วม

🌐 Summary in English 

Supreme Court Judgment No. 8082/2567 Summary:

The Supreme Court upheld the conviction of the defendant for intentional homicide under Section 288 of the Penal Code. The case focused on the credibility of eyewitnesses and the role of police discretion under Section 2(11) of the Criminal Procedure Code. Despite minor inconsistencies due to the time lapse, the witnesses were found reliable and provided direct observation of the incident. The Court ruled that the defendant’s denial lacked supporting evidence and confirmed the sentence of life imprisonment and partial compensation to the victim's mother.