ภาพจากซ้ายไปขวา ทนายความลีนนท์ พงษ์ศิริสุวรรณ, ทนายความภคพล มหิทธาอภิญญา, ทนายความเอกชัย อาชาโชติธรรม, ทนายความอภิวัฒน์ สุวรรณ

-ปรึกษากฎหมาย ทนายความลีนนท์ พงษ์ศิริสุวรรณ โทร.085-9604258

-ติดต่อทางอีเมล  : leenont0859604258@yahoo.co.th

-ปรึกษากฎหมายผ่านทางไลน์ ไอดีไลน์  (5) ID line  :

         (1) leenont หรือ (2) @leenont หรือ (3)  peesirilaw  หรือ (4) @peesirilaw   (5)   @leenont1

-Line Official Account : เพิ่มเพื่อนด้วย  QR CODE

 ขอให้ศาลรวมโทษจำคุก,  ความผิดหลายกรรมเมื่อรวมโทษทุกกระทงแล้วต้องไม่เกินยี่สิบปี          

 ความผิดหลายกรรมเมื่อรวมโทษทุกกระทงแล้วต้องไม่เกินยี่สิบปี สำหรับกรณีความผิดกระทงที่หนักที่สุดมีอัตราโทษ จำคุกอย่างสูงเกินสามปีแต่ไม่เกินสิบปี แต่ในคดีนี้ จำเลยยื่นคำร้องขอให้ศาลนำโทษจำคุกจาก 16 คดีมารวมลงโทษจำคุกจำเลยไม่เกิน 20  ปี ตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 91 นั้นหาได้ไม่เพราะไม่เข้าหลักเกณฑ์ตามกฎหมาย

          คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 5416/2550

เมื่อวันที่ 30 มกราคม 2544 จำเลยยื่นคำร้องขอให้ศาลชั้นต้นรวมโทษจำคุกของจำเลยรวม 16 คดีมิให้เกินกว่า 20 ปี ตาม ป.อ. มาตรา 91 (2) ศาลชั้นต้นยกคำร้อง ศาลอุทธรณ์ภาค 5 พิพากษายืน คดีถึงที่สุด จำเลยยื่นคำร้องครั้งใหม่อ้างเหตุอย่างเดียวกันกับในประเด็นที่ศาลอุทธรณ์ภาค 5 ได้วินิจฉัยและคดีถึงที่สุดแล้ว จึงเป็นการร้องซ้ำต้องห้ามตาม ป.วิ.พ. มาตรา 148 ประกอบ ป.วิ.อ. มาตรา 15 ปัญหาดังกล่าวเป็นข้อกฎหมายที่เกี่ยวกับความสงบเรียบร้อย ศาลฎีกายกขึ้นวินิจฉัยได้เองตาม ป.วิ.อ. มาตรา 195 วรรคสอง ประกอบ มาตรา 225

คดีสืบเนื่องมาจากศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำคุกจำเลยตามคดีอาญาหมายเลขแดงที่ 2141/2538, 2289/2538, 2290/2538, 3047/2538, 3083/2538, 3150/2538, 3166/2538, 3243/2538, 3342/2538, 3349/2538 (ที่ถูก 3439/2548) ,3487/2538, 50/2539, และ 1793/2539 ของศาลชั้นต้น และคดีอาญาหมายเลขแดงที่ 3105/2542, 4010/2542 และ 943/2543 ของศาลจังหวัดนนทบุรี โดยให้นับโทษจำคุกต่อกัน คดีถึงที่สุดแล้ว

วันที่ 30 มกราคม 2544 จำเลยยื่นคำร้องขอให้รวมโทษจำคุกของจำเลยตามคำพิพากษาทั้ง 16 สำนวน มิให้เกินกว่า 20 ปี ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 91 (2) ประกอบประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 191, 192 วรรคท้าย

       ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่า ศาลชั้นต้นไม่มีอำนาจเปลี่ยนแปลงผลคำพิพากษาได้

       จำเลยอุทธรณ์

        ศาลอุทธรณ์ภาค 5 พิพากษายืน แต่ให้แก้ไขหมายเลขคดีแดงที่ 3349/2538 ของศาลชั้นต้น เป็นหมายเลขคดีแดงที่ 3439/2538 ของศาลชั้นต้น คดีถึงที่สุด

วันที่ 21 กรกฎาคม 2547 จำเลยยื่นคำร้องว่า ศาลพิพากษาลงโทษจำคุกจำเลยในความผิดเกี่ยวกับทรัพย์รวมคดี 16 คดี ขอให้รวมโทษจำคุกให้เป็นไปตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 91 (2)

ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่าคดีของจำเลยไม่อยู่ในบังคับของประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 91 จึงไม่อาจปรับโทษจำคุกของจำเลยรวมกันได้ ให้ยกคำร้อง

            จำเลยอุทธรณ์

             ศาลอุทธรณ์ภาค 5 พิพากษายืน

             จำเลยฎีกา

     ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า เมื่อวันที่ 30 มกราคม 2544 จำเลยยื่นคำร้องขอให้ศาลชั้นต้นรวมโทษจำคุกของจำเลยทุกคดีมิให้เกินกว่า 20 ปี ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 91 (2) ศาลชั้นต้นยกคำร้อง ศาลอุทธรณ์ภาค 5 พิพากษายืน คดีถึงที่สุด จำเลยมายื่นคำร้องครั้งใหม่โดยอ้างเหตุอย่างเดียวกันกับในประเด็นที่ศาลอุทธรณ์ภาค 5 ได้วินิจฉัยชี้ขาดและถึงที่สุดแล้ว จึงเป็นการร้องซ้ำต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 148 ประกอบประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 15 ปัญหาดังกล่าวเป็นข้อกฎหมายที่เกี่ยวกับความสงบเรียบร้อย ศาลฎีกายกขึ้นวินิจฉัยได้เองตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 195 วรรคสอง ประกอบมาตรา 225 ที่ศาลล่างทั้งสองมีคำสั่งและคำพิพากษาให้ยกคำร้องของจำเลยนั้นศาลฎีกาเห็นพ้องด้วยในผล

             พิพากษายืน

( ชัช ชลวร - วีระศักดิ์ เสรีเศวตรัตน์ - บวร กุลทนันทน์ ) 

                 ประมวลกฎหมายอาญา 

            มาตรา 91 เมื่อปรากฏว่าผู้ใดได้กระทำการอันเป็นความผิดหลาย กรรมต่างกัน ให้ศาลลงโทษผู้นั้นทุกกรรมเป็นกระทงความผิดไปแต่
ไม่ว่าจะมีการเพิ่มโทษ ลดโทษ หรือลดมาตราส่วนโทษด้วยหรือไม่ก็ตาม เมื่อรวมโทษทุกกระทงแล้ว โทษจำคุกทั้งสิ้นต้องไม่เกินกำหนด ดังต่อไปนี้
1) สิบปี สำหรับกรณีความผิดกระทงที่หนักที่สุดมีอัตราโทษจำคุกอย่างสูงไม่เกินสามปี
(2) ยี่สิบปี สำหรับกรณีความผิดกระทงที่หนักที่สุดมีอัตราโทษจำคุกอย่างสูงเกินสามปีแต่ไม่เกินสิบปี
(3) ห้าสิบปี สำหรับกรณีความผิดกระทงที่หนักที่สุดมีอัตราโทษ จำคุกอย่างสูงเกินสิบปีขึ้นไป เว้นแต่กรณีที่ศาลลงโทษจำคุกตลอดชีวิต

               ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา

            มาตรา 15 วิธีพิจารณาข้อใดซึ่งประมวลกฎหมายนี้มิได้บัญญัติ ไว้โดยเฉพาะ ให้นำบทบัญญัติแห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณา ความแพ่งมาใช้บังคับเท่าที่พอจะใช้บังคับได้
            มาตรา 195 ข้อกฎหมายทั้งปวงอันคู่ความอุทธรณ์ร้องอ้างอิงให้ แสดงไว้โดยชัดเจนในฟ้องอุทธรณ์ แต่ต้องเป็นข้อที่ได้ยกขึ้นมาว่า กันมาแล้วแต่ในศาลชั้นต้น
            ข้อกฎหมายที่เกี่ยวกับความสงบเรียบร้อย หรือที่เกี่ยวกับการไม่ ปฏิบัติตามบทบัญญัติแห่งประมวลกฎหมายนี้อันว่าด้วยอุทธรณ์ เหล่านี้ผู้อุทธรณ์หรือศาลยกขึ้นอ้างได้ แม้ว่าจะไม่ได้ยกขึ้นในศาล ชั้นต้นก็ตาม
            มาตรา 225 ให้นำบทบัญญัติว่าด้วยการพิจารณา และว่าด้วย คำพิพากษาและคำสั่งชั้นอุทธรณ์มาบังคับในชั้นฎีกาโดยอนุโลม เว้นแต่ห้ามมิให้ทำความเห็นแย้ง

                ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง

            มาตรา 148 คดีที่ได้มีคำพิพากษาหรือคำสั่งถึงที่สุดแล้วห้ามมิให้ คู่ความเดียวกันรื้อร้องฟ้องกันอีก ในประเด็นที่ได้วินิจฉัยโดยอาศัย เหตุอย่างเดียวกันเว้นแต่ในกรณีต่อไปนี้
(1) เมื่อเป็นกระบวนพิจารณาชั้นบังคับคดีตามคำพิพากษาหรือ คำสั่งของศาล
(2) เมื่อคำพิพากษา หรือคำสั่งได้กำหนดวิธีการชั่วคราวให้อยู่ ภายในบังคับที่จะแก้ไขเปลี่ยนแปลงหรือยกเลิกเสียได้ตามพฤติการณ์
(3) เมื่อคำพิพากษาหรือคำสั่งนั้นให้ยกคำฟ้องเสียโดยไม่ตัดสิทธิ โจทก์ที่จะนำคำฟ้องมายื่นใหม่ ในศาลเดียวกันหรือในศาลอื่น ภายใต้ บังคับแห่งบทบัญญัติของกฎหมายว่าด้วยอายุความ

 สำนักงานพีศิริ ทนายความ