สัญญาขายฝากที่ดินพิพาทจึงตกเป็นโมฆะตาม ป.พ.พ. มาตรา 156 วรรคหนึ่ง ใช้บังคับไม่ได้

สัญญาขายฝากที่คู่สัญญาสำคัญผิดในเรื่องราคาขายฝาก ซึ่งไม่ใช่การสำคัญผิดในลักษณะของเรื่องนิติกรรม หรือเรื่องตัวบุคคลซึ่งเป็นคู่กรณีแห่งสัญญา หรือเรื่องทรัพย์สินซึ่งเป็นวัตถุแห่งสัญญา แต่ราคาขายฝากก็ย่อมมีความสำคัญมากพอกับตัวทรัพย์ที่เป็นวัตถุแห่งสัญญา จึงถือได้ว่าคู่สัญญาได้แสดงเจตนาทำนิติกรรมการขายฝากโดยสำคัญผิดในสิ่งซึ่งเป็นสาระสำคัญแห่งนิติกรรม สัญญาขายฝากที่ดินพิพาทจึงตกเป็นโมฆะตาม ป.พ.พ. มาตรา 156 วรรคหนึ่ง ใช้บังคับไม่ได้ ศาลจึงต้องเพิกถอนนิติกรรมการจดทะเบียนการขายฝากที่ดิน

โจทก์แสดงเจตนาขายฝากที่ดินเป็นเงิน 160,000 บาท แต่สัญญาขายฝากระบุจำนวนเงินมิ 500,000 บาท โจทก์ฟ้องขอให้บังคับจำเลยที่ 1 จดทะเบียนโอนที่ดินโฉนดเลขที่ 4797 คืนแก่โจทก์ ในราคา 160,000 บาทเท่าที่โจทก์รับเงินมา หากจำเลยที่ 1 ไม่ปฏิบัติให้ถือเอาคำพิพากษาแทนการแสดงเจตนาของจำเลยที่ 1ศาลพิพากษาให้เพิกถอนนิติกรรมขายฝากและให้โจทก์คืนเงินจำนวน 1600,000 บาทให้จำเลยที่ 1 เนื่องจากโจทก์ไม่อาจอ้างสิทธิใด ๆ ที่จะยึดถือเงินนั้นไว้ได้ โจทก์จึงต้องคืนให้แก่จำเลยที่ 1 ฐานลาภมิควรได้ ตาม ป.พ.พ. มาตรา 172 วรรคสอง