ผู้ให้เช่าจะผิดคำมั่นต่อเมื่อ ผู้เช่าได้แสดงเจตนาสนองรับคำมั่นของผู้ให้เช่าแล้วเท่านั้น เพราะการให้คำมั่นว่าจะให้เช่า เป็นการแสดงเจตนาฝ่ายเดียวของผู้ให้เช่า

เมื่อผู้เช่า ได้แสดงเจตนาจะขอเช่าต่อก่อนสิ้นระยะเวลาการเช่าแล้ว ผู้ให้เช่าจะเปลี่ยนใจไม่ได้ เป็นการผิดคำมั่นครับ

คำพิพากษาศาลฎีกาที่เกี่ยวข้องกับเรื่องคำมั่นจะให้เช่า

มาตรา 538 บังคับให้การเช่าอสังหาริมทรพัย์ที่เกินกว่าสามปี หรือกำหนดตลอดอายุของผู้เช่าหรือ ผู้ให้เช่า ต้องทำเป็นหนังสือและจดทะเบียนต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ มิฉะนั้นจะบับคับกันได้เพียงสามปี แต่ในบางครั้งคู่สัญญายังไม่แน่ใจว่าจะเช่าทรัพย์สินกันเป็นเวลานนาน ๆ หรือไม่ หรืออาจจะไม่ต้องการไปจดทะเบียนการเช่าต่อพนักงานเจ้าหน้าที่เพราะต้องเสียเวลาและเสียค่าใช้จ่าย จึงได้ทำสัญญาเช่ากันไม่เกินสามปี แล้วมีข้อตกลงกันว่า เมื่อครบกำหนดแล้ว ผู้ให้เช่ายินยอมให้ผู้เช่าได้เช่าทรัพย์สินนั้นต่อไป กรณีเช่นนี้ ศาลฎีกาเห็นว่า มิใช่การทำสัญญาเพื่อหลีกเลี่ยงการไปจดทะเบียนตามกฎหมาย เพราะผู้ให้เช่าเป็นฝ่ายแสดงเจตนาฝ่ายเดียว ทั้งเมื่อครบกำหนดตามสัญญาแล้ว ผู้เช่าจะตกลงต่อสัญญาเช่าต่อไปหรือไม่ก็ยังไม่แน่นอน ข้อตกลงดังกล่าวเป็นเพียงคำมั่นจะให้เช่า และมีผลบังคับกันได้

คำมั่นนั้นจะมีผลก็ต่อเมื่อผู้สนองรับคำมั่นได้สนองรับคำมั่นนั้นก่อนที่ผู้ให้คำมั่นจะถึงแก่ความตาย

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1213/2517

คำมั่นจะให้เช่า

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 3761-3765/2533