ในกรณีที่นายจ้างเลิกจ้างและไม่ต้องจ่ายค่าชดเชยสามารถกระทำได้ในกรณีที่กฎหมายกำหนดไว้เท่านั้น สำหรับข้อเท็จจริงที่ให้มานั้น ความเห็นผมคิดว่าไม่น่าเป็นเหตุให้นายจ้างถึงกับเลิกจ้างได้เพราะขาดเจตนาที่จะทุจริตต่อหน้าที่และไม่ได้จงใจทำให้นายจ้างเสียหาย และไม่ได้ประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรง ไม่ได้ฝ่าฝืนข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงานและอื่น ๆ อย่างไรก็ตามตอนนี้คุณได้ใช้สิทธิไปที่พนักงานตรวจแรงงานแล้วคิดว่าน่าจะไปตามเรื่องที่กรมสวัสดิการแรงงานดูอีกครั้งนะครับอาจได้ความคืนหน้า ส่วนคำถามเกี่ยวกับการโทรเข้าไปว่าเสียหายต่าง ๆ นั้นผมว่ายังไม่มีความร้ายแรงอะไรมากนัก อะไรที่พอจะปล่อยวางไปบ้างก็อย่าให้โต้ตอบกันไปมาจนต้องขึ้นถึงโรงถึงศาลเลยจะได้ไม่คุ้มเสียนะครับ เสียทั้งเวลาและเงินทอง บอกตรง ๆ ว่า ในสังคมแบบไทย ๆ ก็เป็นเรื่องธรรมดา ๆ แม่ค้าในตลาดเขาด่ากันหนักกว่านี้ยังไม่ถึงศาลเลยครับ แต่อย่างไรก็ตามก็เป็นสิทธิของคุณถ้ามองว่าได้รับความเสียหายก็อาจไปแจ้งความร้องทุกข์ในความผิดฐานหมิ่นประมาทดู ดูว่าทางตำรวจเขาให้ความเห็นอย่างไร??

มาตรา 119 นายจ้างไม่ต้องจ่ายค่าชดเชยให้แก่ลูกจ้างซึ่งเลิกจ้างในกรณีหนึ่งกรณีใดดังต่อไปนี้
(1) ทุจริตต่อหน้าที่หรือกระทำความผิดอาญาโดยเจตนาแก่นายจ้าง
(2) จงใจทำให้นายจ้างได้รับความเสียหาย
(3) ประมาทเลินเล่อเป็นเหตุให้นายจ้างได้รับความเสียหาย อย่างร้ายแรง
(4) ฝ่าฝืนข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงานหรือระเบียบหรือคำสั่ง ของนายจ้างอันชอบด้วยกฎหมายและเป็นธรรม และนายจ้างได้ ตักเตือนเป็นหนังสือแล้ว เว้นแต่กรณีที่ร้ายแรงนายจ้างไม่จำเป็นต้องตักเตือน
 หนังสือเตือนให้มีผลบังคับได้ไม่เกินหนึ่งปีนับแต่วันที่ลูกจ้างได้ กระทำผิด
(5) ละทิ้งหน้าที่เป็นเวลาสามวันทำงานติดต่อกันไม่ว่าจะมีวันหยุดคั่นหรือไม่ก็ตามโดยไม่มีเหตุอันสมควร
(6) ได้รับโทษจำคุกตามคำพิพากษาถึงที่สุดให้จำคุกเว้นแต่เป็นโทษสำหรับความผิดที่ได้กระทำโดยประมาทหรือความผิดลหุโทษ