เล่าเหตุการณ์โดยย่อดังนี้ค่ะ   ดิฉันมีพี่น้องทั้งหมด  3 คน ดิฉันเป็นพี่คนโต  คนกลางเป็นชาย  และคนเล็กเป็นหญิง  ประมาณปลายปี 52  เราสามคนพี่น้อง  มีโครงการจะสร้างบ้านหลังเล็กๆให้แม่อยู่   แต่ด้วยสภาวะเศษรฐกิจ   และสภาพคล่องของเราสามคนพี่น้อง  น้องสาวคนเล็กเค้าจะมีสภาพคล่องกว่าพี่ๆ  เราเลยตกลงกันว่าจะให้แม่โอนที่ดินให้น้องสาว   เพื่อเค้าจะได้นำโฉนดที่ดิน   ไปยี่นกู้เงินกับสถาบันการเงินเพื่อสร้างบ้านให้แม่  (แม่ก็ทราบเรื่องทุกอย่างค่ะ  เราสามคนพี่น้องต่างก็มีครอบครัวกันหมดแล้ว)  แล้วแม่ก็ได้ดำเนินการโอนโฉนดให้เค้าตามข้อตกลง   แต่เมื่อเวลาผ่านไป   น้องสาวก็ไม่ได้ทำบ้านให้แม่  ด้วยเหตุผลว่า   เธอจะกู้เงินสวัสดิการของเธอ   เพื่อสร้างบ้านของเธอเองบนที่ดินของเธอ  (ไม่ใช่มรดกแม่)  เลยทำให้ไม่ได้กู้ทำบ้านให้แม่   แล้วเวลาก็ล่วงเลยมา   น้องสาวก็เงียบเฉยไม่พูดเรื่องที่ดินที่โอนให้เธอว่าจะเอาอย่างไร   เธอก็ไม่โอนกลับมาให้แม่คืน   และเมื่อเดือนที่ผ่านมา  ดิฉันได้พูดเกริ่นๆว่า   จะขอแบ่งมรดกโฉนดที่ดินกับเธอให้พี่ๆทั้ง  2 คน  ให้เรียบร้อยซะถ้าโครงการทำบ้านแม่พับเก็บไป   และตั้งแต่กลางปีที่แล้ว   แม่ได้มาอยู่บ้านดิฉัน   อยู่ในความดูแลของดิฉัน  ดิฉันมีหน้าที่ส่งข้าวส่งน้ำทุกวัน   ของใช้ประจำวันทุกอย่าง  เจ็บป่วยไม่สบาย   ดิฉันดูแลทุกอย่าง  โดยแม่มีอาชีพเล็กๆน้อยๆเป็นช่างเสริมสวย   ที่บ้านที่อยู  เพื่อไม่ให้แม่เหงาและพอมีรายได้เป็นของตัวเองเล็กๆน้อย   (บ้านที่แม่อยู่เป็นบ้านที่ดิฉันกับสามีซื้อด้วยกัน     ตัวดิฉันอยู่บ้านสามีกับพ่อแม่สามี    อยู่บ้านคนละหลังกับแม่)  ย้อนไปพอดิฉันเกริ่นเรื่องที่จะขอแบ่งโฉนดกับน้องสาว  เธอก็บอกว่าเธอจะขอแปลงที่มีพื้นที่กับที่นา   ให้มันเป็นพื้นที่เดียวกันกับที่ของเธอ   และดิฉันได้แย้งว่า  ทำไมเธอจะเอาเปรียบคนอื่นละ  แล้วคนอื่นที่อยู่ด้านหลังจะออกอย่างไร   เธอก็บอกว่าจะเอาหรือไม่เอา   เธอไม่แบ่งให้ก็ได้นะ  ในเมื่อสิทธิในโฉนดที่ดินเธอมีกรรมสิทธิชี้ขาดคนเดียว   แล้วดิฉันก็ได้พูดสวนกลับไปว่า  ก็ลองไม่โอนสิ  พวกเราพี่ๆก็จะฟ้องร้องเธอเหมือนกัน  เธอก็เลยท้าให้ไปฟ้อง  เพราะเธอบอกว่าถ้ามึงฟ้องกูไม่ชนะ  ก็จะเอาหมดไม่แบ่งให้ใครเลย