พระราชบัญญัติล้างมลทินในวโรกาสที่พระบาทสมเด็จ พระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดชมีพระชนมพรรษา 80 พรรษา พ.ศ. 2550

มาตรา 4 ให้ล้างมลทินให้แก่บรรดาผู้ต้องโทษในกรณีความผิดต่าง ๆ ซึ่งได้กระทำก่อนหรือในวันที่ 5 ธันวาคม พ.ศ. 2550 และได้พ้นโทษไปแล้วก่อนหรือในวันที่พระราชบัญญัตินี้ใช้บังคับ
โดยให้ถือว่าผู้นั้นมิได้เคยถูกลงโทษในกรณีความผิดนั้น ๆ

จากข้อเท็จจริงที่ให้มานั้นคุณได้รับประโยชน์จาก พรบ.ล้างมลทิน ฯ 2550 แล้วครับ แต่สำหรับประวัติอาชญากรเท่าที่เคยพบเห็นเขาไม่ได้ล้างประวัติให้เป็นศูนย์ (0) นะครับ คือประวัติยังมีอยู่แต่มีหมายเหตุว่าให้ตรวจสอบ พรบ. ล้างมลทินฯ 2550 ด้วยอะไรประมาณนี้ครับจำไม่ได้

ดังนั้นเมื่อกฎหมายให้ถือว่าคุณมิได้เคยถูกลงโทษในความผิดมาก่อน กรณีจึงถูกล้างมลทินแล้ว แต่เป็นดุลพินิจของนายจ้างว่าจะจ้างคุณหรือไม่ครับ

การล้างมลทินมีผลเป็นการล้างมลทินเฉพาะโทษที่ผู้ต้องโทษได้รับเท่านั้น มิได้มีผลเป็นการลบล้างการกระทำความผิดอันเป็นเหตุให้ถูกลงโทษนั้นด้วย

กรมการปกครองหารือสำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา (เรื่องเสร็จที่ 77/2552) สรุปความได้ว่า นายสมจิต มหาคาม ผู้ใหญ่บ้าน หมู่ที่ 13 ตำบลเสอเพลอ อำเภอกุมภวาปี จังหวัดอุดรธานี ถูกศาลพิพากษาถึงที่สุดว่า กระทำผิดเกี่ยวกับกฎหมายว่าด้วยการเลือกตั้ง ซึ่งศาลได้พิพากษาลงโทษ และเพิกถอนสิทธิการเลือกตั้ง 5 ปี นับตั้งแต่วันที่ 13 กันยายน 2549 ถึงวันที่ 12 กันยายน 2544 ซึ่งจังหวัดอุดรธานีมีความเห็นว่า นายสมจิต เป็นผู้ขาดคุณสมบัติและมีลักษณะต้องห้ามการเป็นผู้ใหญ่บ้านตามมาตรา 12 (11) และ (15) แห่ง พ.ร.บ.ลักษณะปกครองท้องที่ พระพุทธศักราช 2457 และไม่เข้าข่ายเป็นผู้มีคุณสมบัติที่จะได้รับการล้างมลทินตาม พ.ร.บ.ล้างมลทินฯ พ.ศ. 2550

คณะกรรมการกฤษฎีกา (คณะพิเศษ) มีความเห็นว่า โดยที่มาตรา 12 (11) แห่ง พ.ร.บ.ลักษณะปกครองท้องที่ฯบัญญัติคุณสมบัติและลักษณะต้องห้ามของผู้ที่จะได้รับเลือกเป็นผู้ใหญ่บ้านไว้ว่า ต้องไม่เป็นผู้เคยต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่า กระทำความผิดเกี่ยวกับกฎหมายตามที่กำหนด

ดังนั้น จึงไม่ต้องพิจารณาว่าบุคคลนั้นจะมีโทษตามคำพิพากษาหรือไม่ เพียงแต่บุคคลดังกล่าวถูกศาลพิพากษาว่ากระทำความผิดก็ต้องถือว่า เป็นผู้ขาดคุณสมบัติและมีลักษณะต้องห้ามในการเป็นผู้ใหญ่บ้าน

นายสมจิต จึงเป็นผู้เคยต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่า กระทำความผิดตามกฎหมาย ซึ่งเป็นการขาดคุณสมบัติแล้ว

สำหรับประเด็นที่ว่า นายสมจิตได้รับการล้างมลทินตาม พ.ร.บ.ล้างมลทินฯหรือไม่นั้น เห็นว่า การล้างมลทินมีผลเป็นการล้างมลทินเฉพาะโทษที่ผู้ต้องโทษได้รับเท่านั้น มิได้มีผลเป็นการลบล้างการกระทำความผิดอันเป็นเหตุให้ถูกลงโทษนั้นด้วย โดยให้ถือว่าผู้นั้นมิได้เคยถูกลงโทษในกรณีความผิดนั้นๆ แต่มิได้มีบทบัญญัติใดที่กำหนดให้ลบล้างพฤติกรรมการกระทำความผิดด้วย ซึ่งจากคำพิพากษาศาลฎีกาที่ผ่านมาก็ได้พิพากษาไว้ตามแนวทางดังกล่าวเช่นเดียวกัน

เมื่อปรากฏว่า นายสมจิต ถูกศาลพิพากษาว่า กระทำความผิดฯ ให้ลงโทษปรับและจำคุก 6 เดือน โดยโทษจำคุกให้รอการลงโทษไว้ 2 ปี จึงไม่ได้รับประโยชน์จาก พ.ร.บ.ล้างมลทินฯ

สำหรับกรณีที่นายสมจิตถูกเพิกถอนสิทธิเลือกตั้งก่อนวันที่ พ.ร.บ.ลักษณะปกครองท้องที่ ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมซึ่งได้เพิ่มการเสียสิทธิในกรณีที่ไม่ไปใช้สิทธิเลือกตั้งหรือถูกเพิกถอนสิทธิเลือกตั้ง เป็นลักษณะต้องห้ามของการสมัครรับเลือกเป็นผู้ใหญ่บ้าน นายสมจิตจะมีลักษณะต้องห้ามตามกฎหมายที่เกิดขึ้นในภายหลังหรือไม่

เห็นว่า พ.ร.บ.ลักษณะปกครองท้องที่ฯ บัญญัติว่า ผู้ที่จะได้รับเลือกเป็นผู้ใหญ่บ้านต้องไม่เป็นผู้อยู่ในระหว่างเสียสิทธิหรือถูกเพิกถอนสิทธิเลือกตั้ง โดยไม่ได้กำหนดวันเริ่มต้นเอาไว้เป็นพิเศษ ดังนั้น เมื่อนายสมจิตยังอยู่ในระหว่างถูกเพิกถอนสิทธิเลือกตั้ง จึงเป็นผู้ขาดคุณสมบัติและมีลักษณะต้องห้ามการเป็นผู้ใหญ่บ้าน

ผู้ที่ถูกปลดออก ไล่ออก ให้ออก ในกรณีทุจริตต่อหน้าที่ มากว่าสิบปี ในปัจจุบัน ทำงานส่วนตัวเป็นคนที่ช่วยเหลือสังคม  เป็นแบบอย่างที่ดีในปัจจุบัน จึงไม่สามารถสมัคร เลือกตั้ง อปท.ได้เลย  อย่างนี้ออก พรบ.ล้างมลทินมาก็ไม่ได้ช่วยอะไรกับคนกลุ่มนี้เลย   พรบ.เลือกตั้งสมาชิกฯ 2545  ม.45 (7)เคยถูกไล่ออก ปลดออก หรือให้ออกจากราชการ หน่วยงานของรัฐ หรือรัฐวิสาหกิจเพราะทุจริตต่อหน้าที่หรือถือว่ากระทำการทุจริตและประพฤติมิชอบในวงราชการ    และ พรบ.สภา อบต. 2537 ม.9(๒) ไม่เป็นผู้มีพฤติกรรมในทางทุจริต  ควรกำหนดเวลา  ถ้าไม่แก้ไข คนกลุ่มนี้เลิกเล่นการเมืองตลอดชีวิต บางคนเกิดความพิดพลาดแบบไม่ตั้งใจก็มีเยอะ  โดนตั้งกรรมการสอบวินัยถ้าไม่ใช่พวกนาย อุทธรณ์อย่างไรก็ไม่มีผล  จะเป็นการรินรอนสิทธิเสรีภาพตาม กฎหมายรัฐธรรมนูญหรือไม่  ช่วยแสดงความคิดเห็นหน่อยครับ

 อยากแก้ พรบ.ระเบียบข้าราชการพลเรือน ตรง บกพร่องศีลธรรมอันดี  เข้าชื่อเสนอแก้ พรบ ได้มั๊ย แก้ พรบ.ล้างมลทินด้วยได้ยิ่งดี

ผมเคยถูกต้องคดีอาญา ปี 2549 คดีบุกรุกยามวิกาล ผมอยากรู้ว่า  พ.ร.บ ล้างมลทิน ปี 2550 จะช่วยล้างได้ไหมคับ

และจะมีสิทธิสอบตำรวจได้ไหมคับ

คุณทนายครับกระผมมีเรื่องจะสอบถามว่าขณะนี้กระผมมีโทษทางวินัยร้ายแรง(ชู้สาว)ครับโดนคำสั่งปลดออกจากราชการครับตั้งแต่ธันวาคม 2554  ครับ จนถึงปัจจุบันนี้แล้ว  กระผมยังมีสิทธิที่จะขอกลับเข้ารับราชการตำรวจอีกครั้งได้มั้ยมีสิทธิอยู่ในข่ายล้างมลทิลตาม พ,ร,บ,2550 [บ้างเปล่าครับ)รบกวนขอคำปรึกษาบ้างนะคะ ขอบคุณครับท่าน (แต่ยังมีสิทธิได้รับบำเหน็ดอยู่นะครับ)

ผมเคยมีประวัติ ขับรถในขณะเมาสุรา 2551 จะมีผลต่อการบรรจุปลัดอำเภอ2555หรือเปล่า ช่วยให้ความเห็นทีครับ

จำเลยไม่ได้รับการล้างมลทิน ตาม พ.ร.บ.ล้างมลทิน

จำเลยกระทำผิดในระหว่างได้รับการพักการลงโทษเป็นการปฏิบัติผิดเงื่อนไขแห่งการพักการลงโทษตาม พระราชบัญญัติราชทัณฑ์ พ.ศ.2479 มาตรา 43 กฎกระทรวงมหาดไทยออกตามความในมาตรา 58 แห่งพระราชบัญญัติราชทัณฑ์ พ.ศ.2479 ข้อ 93 (1) และ 94 (ก) จำเลยไม่ได้รับประโยชน์ตามพระราชกฤษฎีกาพระราชทานอภัยโทษ พ.ศ.2550 มาตรา 5 จำเลยจึงมิใช่ผู้ซึ่งพ้นโทษไปแล้วก่อนหรือในวันที่ 5 ธันวาคม 2550 อันเป็นวันที่พระราชบัญญัติล้างมลทินฯ ใช้บังคับ จำเลยจึงไม่ได้รับการล้างมลทินตามพระราชบัญญัติล้างมลทินฯ มาตรา 4

 
คำพิพากษาศาลฎีกาที่  22241/2555

พนักงานอัยการคดีศาลแขวงสมุทรปราการ     โจทก์
นายสุรัตน์  _________________________จำเลย
 
ป.อ. มาตรา 92
พ.ร.บ.ล้างมลทินในวโรกาสที่พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดชมีพระชนมพรรษา 80 พรรษา พ.ศ.2550
พ.ร.บ.ราชทัณฑ์ พ.ศ.2479 มาตรา 43, 58
พ.ร.ฎ.พระราชทานอภัยโทษ พ.ศ.2550 มาตรา 5
 
            การที่จำเลยกระทำผิดอาญาคดีนี้ขึ้นอีกในระหว่างได้รับการพักการลงโทษเป็นการปฏิบัติผิดเงื่อนไขแห่งการพักการลงโทษตาม พ.ร.บ.ราชทัณฑ์ พ.ศ.2478 มาตรา 43 กฎกระทรวงหมาดไทยออกตามความในมาตรา 58 แพ่ง พ.ร.บ.ราชทัณฑ์ พ.ศ.2479 ข้อ 93 (1) และ 94 (ก) และจำเลยไม่ได้รับประโยชน์ตาม พ.ร.ฎ.พระราชทานอภัยโทษ พ.ศ.2550 มาตรา 5 จำเลยจึงมิใช่ผู้ซึ่งพ้นโทษไปแล้วก่อนหรือในวันที่ 5 ธันวาคม 2550 อันเป็นวันที่ พ.ร.บ.ล้างมลทินในวโรกาสที่พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลดุลยเดชมีพระชนมพรรษา 80 พรรษา พ.ศ.2550 ใช้บังคับ จำเลยจึงไม่ได้รับการล้างมลทิน ตาม พ.ร.บ.ล้างมลทินในวโรกาสที่พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลดุลยเดชมีพระชนมพรรษา 80 พรรษา พ.ศ.2550 มาตรา 4
 
________________________________
 
            โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 295, 92 และเพิ่มโทษตามกฎหมาย
          จำเลยให้การปฏิเสธ แต่รับว่าเป็นบุคคลคนเดียวกับจำเลยในคดีที่โจทก์ขอให้เพิ่มโทษ

          ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
          โจทก์อุทธรณ์ โดยอธิบดีอัยการฝ่ายคดีศาลสูงเขต 1 ซึ่งได้รับมอบหมายจากอัยการสูงสุดรับรองให้อุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริง
          ศาลอุทธรณ์ภาค 1 พิพากษากลับเป็นว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 295 ลงโทษจำคุก 3 เดือน เพิ่มโทษหนึ่งในสามตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 92 เป็นจำคุก 4 เดือน

          จำเลยฎีกา
            ศาลฎีกาวินิจฉัยว่าพิเคราะห์แล้ว ข้อเท็จจริงเบื้องต้นรับฟังได้ว่า ในวันเวลาและสถานที่เกิดเหตุตามฟ้อง นายวีระศักดิ์ ผู้เสียหาย และจำเลยซึ่งประกอบอาชีพขับรถจักรยานยนต์รับจ้างอยู่วินเดียวกัน เกิดเหตุชกต่อยและยื้อแย่งเลื่อยกัน ผู้เสียหายได้รับบาดเจ็บมีบาดแผลฉีกขาดที่ฝ่ามือซ้าย นิ้วชี้และนิ้วกลางมือขวาตามรายงานผลการตรวจชันสูตรบาดแผลของแพทย์ มีปัญหาต้องวินิจฉัยตามฎีกาของจำเลยว่า จำเลยกระทำความผิดฐานทำร้ายร่างกายผู้อื่นตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ภาค 1 หรือไม่ โจทก์มีผู้เสียหายเป็นพยานเบิกความและโจทก์ยังมีนายสมศักดิ์เป็นพยานเบิกความ เห็นว่า ทั้งผู้เสียหายและนายสมศักดิ์เบิกความเกี่ยวกับเหตุการณ์ชกต่อยทั้งสองครั้งและเหตุการณ์ที่จำเลยคว้าเลื่อยจากรถเข็นของเทศบาลที่ผ่านมาแล้วใช้ทำร้ายผู้เสียหายสอดคล้องตรงกัน เพียงแต่นายสมศักดิ์ไม่ได้เบิกความถึงถ้อยคำที่ผู้เสียหายและจำเลยโต้ตอบกันซึ่งอาจจะเป็นเพราะความเป็นญาติกับทั้งสองฝ่ายเกรงจะกระทบความสัมพันธ์จึงไม่เบิกความถึง แต่เมื่อพิจารณาคำเบิกความของผู้เสียหายแล้วจะเห็นได้ว่าผู้เสียหายเบิกความถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นซึ่งผู้เสียหายมีส่วนก่อเหตุไม่ว่าจะเป็นการกระทำหรือคำพูดยั่วยุท้าทายที่พูดออกมาล้วนสอดคล้องกับเหตุการณ์และลักษณะรูปร่างของผู้เสียหาย ซึ่งได้ความจากการตอบทนายจำเลยถามค้านว่าผู้เสียหายรูปร่างใหญ่กว่าจำเลย เชื่อได้ว่าผู้เสียหายเบิกความเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและคำพูดโต้ตอบระหว่างผู้เสียหายกับจำเลยตามความเป็นจริง จำเลยคงแต่อ้างตนเองเป็นพยานเบิกความลอย ๆ คำเบิกความของจำเลยจึงมีน้ำหนักน้อย ไม่อาจฟังหักล้างพยานหลักฐานของโจทก์ได้ พฤติการณ์ที่ผู้เสียหายกับจำเลยทะเลาะโต้เถียงกันในการรับผู้โดยสารแล้วเกิดการต่อสู้ชกต่อยกัน เมื่อมีคนเข้าห้ามให้แยกจากกันแล้ว ผู้เสียหายยังพูดจาท้าทายจำเลยว่าเอาอีกไหม จำเลยตอบว่าเอาอีก การตอบเช่นนั้นพร้อมกับเข้าชกต่อยกับผู้เสียหายและต่อเนื่องมาจนถึงการคว้าเลื่อยจากรถเข็นแล้วใช้ทำร้ายผู้เสียหาย แสดงให้เห็นว่าจำเลยสมัครใจเข้าต่อสู้วิวาทกับผู้เสียหาย จำเลยจึงไม่อาจอ้างได้ว่าการกระทำของจำเลยเป็นการป้องกันโดยชอบด้วยกฎหมาย การที่จำเลยใช้เลื่อยทำร้ายผู้เสียหายจนมีบาดแผลที่ฝ่ามือซ้ายยาว 9 เซนติเมตร ลึกถึงชั้นกล้ามเนื้อ และมีบาดแผลฉีกขาดอันเกิดจากการยื้อแย่งเลื่อยที่นิ้วชี้และนิ้วกลางมือขวายาวแผลละ 1 เซนติเมตร แพทย์ลงความเห็นว่าต้องใช้เวลารักษา 15 วัน ตามรายงานผลการตรวจชันสูตรบาดแผลของแพทย์ ถือได้ว่าจำเลยทำร้ายผู้เสียหายจนเป็นเหตุให้เกิดอันตรายแก่กาย อันเป็นความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 295 แล้ว ส่วนฎีกาของจำเลยที่ว่า จำเลยพ้นโทษตามคำพิพากษาแล้วจึงได้รับประโยชน์จากพระราชบัญญัติล้างมลทินในวโรกาสที่พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดชมีพระชนมพรรษา 80 พรรษา พ.ศ.2550 การเพิ่มโทษจำเลยไม่ชอบนั้น เห็นว่า การที่จำเลยกระทำผิดอาญาคดีนี้ขึ้นอีกในระหว่างได้รับการพักการลงโทษเป็นการปฏิบัติผิดเงื่อนไขแห่งการพักการลงโทษตามพระราชบัญญัติราชทัณฑ์ พ.ศ.2479 มาตรา 43 กฎกระทรวงมหาดไทยออกตามความในมาตรา 58 แห่งพระราชบัญญัติราชทัณฑ์ พ.ศ.2479 ข้อ 93 (1) และ 94 (ก) จำเลยไม่ได้รับประโยชน์ตามพระราชกฤษฎีกาพระราชทานอภัยโทษ พ.ศ.2550 มาตรา 5 จำเลยจึงมิใช่ผู้ซึ่งพ้นโทษไปแล้วก่อนหรือในวันที่ 5 ธันวาคม 2550 อันเป็นวันที่พระราชบัญญัติล้างมลทินฯ ใช้บังคับ จำเลยจึงไม่ได้รับการล้างมลทินตามพระราชบัญญัติล้างมลทินฯ มาตรา 4 ที่ศาลอุทธรณ์ภาค 1 พิพากษามานั้น ศาลฎีกาเห็นพ้องด้วย ฎีกาของจำเลยฟังไม่ขึ้น
          พิพากษายืน
 
 
( กฤษฎิ์จิรัฐ คุณาจิรภรณ์ - อภิรัตน์ ลัดพลี - ธงชัย เสนามนตรี )
 
ศาลแขวงสมุทรปราการ - นายวังเดิม สู่ทรัพย์
ศาลอุทธรณ์ภาค 1 - นางรัชนี สุขใจ