ถนนดังกล่าวยังไม่เป็นถนนสาธารณะครับแม้จะได้ใช้มาเป็นเวลานานเกิน 10 ปีก็ตามครับ แต่ถนนดังกล่าวอาจต้องตกอยู่ในภาระจำยอมของที่ดินแปลงที่ใช้ถนนนี้ออกสู่ถนนสาธารณะได้ แต่ก็ต้องให้ศาลมีคำสั่งครับ

สำหรับ กทม. คงไม่ฟ้องเพราะไม่มีอำนาจฟ้องครับ เจ้าของที่ดินยังไม่ได้ยกให้เป็นที่ดินของ กทม. ครับ และ กทม ก็คงไม่เป็นโจทก์ฟ้องเพราะไมได้รับความเสียหายจากการปิดถนนครับ

ส่วนเรื่องการไต่สวนฉุกเฉินเป็นขั้นตอนของการดำเนินคดีครับ โจทก์มีสิทธิ์ยื่นคำร้องต่อศาลได้ครับ

เพียงทำหนังสือแสดงเจตนายกให้เป็นทางสาธารณปรโยชน์ไม่ต้องจดทะเบียนต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ก็มีผลบังคับได้ตามกฎหมาย

ที่ดินแปลงดังกล่าวเดิมมีชื่อเจ้าของรวม 3 คน คือ นายชื้น, นายช้วน, นายล้วน  ต่อมานายชื้นได้ทำหนังสือยกทางให้เป็นทางสาธารณประโยชน์กว้าง 6 เมตร ยาวตลอดแนวเขตที่ดิน ตั้งแต่วันที่ 6 พฤศจิกายน 2505  และเมื่อปี 2508 ยังมีบันทึกเกี่ยวกับเรื่องดังกล่าวไว้อีก 1 ฉบับ การบันทึกเมื่อปี 2508 นายช้วนกับนายล้วน ทำหนังสือมอบอำนาจให้นายชื้นทำนิติกรรมแทนด้วย การยกที่ดินให้ให้เป็นทางสาะาระณประโยชน์ไม่ได้จดทะเบียนยกให้กับพนักงานเจ้าหน้าที่  ภายหลังชาวบ้านใช้เป็นทางเข้าออกหมู่บ้านโดยตลอด จึงเป็นทางสาธารณะแล้ว แต่เมื่อไม่ปรากฏหลักฐานทางทะเบียนว่ามีการยกให้เป็นทางสาธารณะ ในปี 2518 จึงไปพบนายชื้นและให้ทำบันทึกยืนยันว่าแสดงเจตนายกให้เป็นทางสาธารณะแล้ว  หลังจากนั้นการเคหะแห่งชาติวางท่อประปาเพื่อให้ผู้อยู่อาศัยในหมู่บ้านมีน้ำใช้ ซึ่งเจ้าของใหม่ก็ไม่ได้คัดค้านแต่อย่างใด นอกจากนี้การเคหะแห่งชาติยังปรับปรุงทางพิพาทเป็นถนนลาดยางอีกด้วย ต่อมาเมื่อมีการจัดตั้งเทศบาลตำบลปากเกร็ด ทางพิพาทจึงอยู่ในความดูแลของเทศบาลตำบลปากเกร็ด

คำพิพากษาศาลฎีกาที่  4377/2549(คลิ๊ก)