การทำบันทึกท้ายทะเบียนการหย่า มีเงื่อนไขให้อำนาจปกครองบุตรเป็นสิทธิของคู่หย่าฝ่ายชายแต่เพียงผู้เดียวนั้น ถือเป็นสัญญาอย่างหนึ่งที่คู่หย่ามีเจตนาที่จะให้เงื่อนไขในบันทึกท้ายทะเบียนการหย่าเป็นตามที่ตกลงกันไว้จึงต้องปฏิบัติตามบันทึกนั้น

คู่หย่าจะอ้างว่าถ้าไม่ทำข้อตกลงแบบนั้นเขาก็ไม่ยอมหย่าให้นั้น ไม่สามารถอ้างต่อศาลได้ เนื่องจากการหย่าจะต้องเป็นไปด้วยความสมัครใจ หากฝ่ายใดยอมตกลงเงื่อนไขให้อีกฝ่ายเป็นผู้ใช้อำนาจปกครองแต่เพียงฝ่ายเดียวโดยคำนึงแต่เพียงต้องการได้ใบทะเบียนหย่าเท่านั้น จึงเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาด เนื่องจากเป็นการตกลงโดยทำเป็นหนังสือแล้ว หากจะอ้างว่าถ้าไม่ตกลงเขาก็ไม่ยอมหย่า จึงเป็นข้อตกลงที่คำนึงถึงการจดทะเบียนหย่าเป็นสำคัญ ไม่ได้คำนึงถึงข้อสัญญาว่าได้ตกลงเงื่อนไขที่เสียเปรียบกันอย่างไร จึงฟังไม่ขึ้น

แม้จะได้มีข้อตกลงกันว่าคู่หย่าฝ่ายใดจะเป็นผู้ใช้อำนาจปกครองบุตรแต่เพียงฝ่ายเดียวก็ตามแต่ก็ไม่ตัดสิทธิอีกฝ่ายหนึ่งที่จะพบบุตรของตนได้ตามสมควร ดังนั้นเมื่อคู่หย่าฝ่ายหญิงถูกคู่หย่าฝ่ายชายกีดกันไม่ใช้ตนพบกับบุตร ถือเป็นการฝ่าฝืนกฎหมาย และเป็นการใช้อำนาจปกครองบุตรผู้เยาว์ไม่ชอบ คู่หย่าฝ่ายที่ต้องเสียหายนั้นก็มีสิทธิร้องขอให้ศาลเพิกถอนอำนาจปกครองที่คู่หย่าฝ่ายชายมีต่อบุตรผู้เยาว์ตามสัญญาได้

ส่วนข้อเท็จจริงจะเป็นอย่างไร ผลของคดีจะเป็นอย่างไร ก็เป็นดุลพินิจของศาล ดังนั้นจึงเป็นการโต้แย้งสิทธิของคู่หย่าฝ่ายหญิง คู่หย่าฝ่ายหญิงจึงสามารถใช้สิทธิทางศาลได้

สิทธิที่จะติดต่อกับบุตรของตนได้ตามสมควรแล้วแต่พฤติการณ์

บิดาหรือมารดาย่อมมีสิทธิที่จะติดต่อกับบุตรของตนได้ตามควรแก่พฤติการณ์ ไม่ว่าบุคคลใดจะเป็นผู้ใช้อำนาจปกครองหรือผู้ปกครองก็ตาม