ดิฉันแต่งงานจดทะเบียนสมรสกับสามีถูกต้องตามกฎหมายตั้งแต่ปี 2538 มีบุตรด้วยกัน 1 คนอายุ 17 ปี ต่อมาเมื่อต้นปี 55 จับได้ว่าสามีมีเมียน้อย สามียอมรับว่าหญิงคนดังกล่าวเป็นเมียอีกคน โดยสามีได้กู้เงินสหกรณ์ไปลงทุนเปิดร้านขายของให้หญิงคนดังกล่าว โดยปลอมลายมือชื่อดิฉันให้ความยินยอมกู้ยืมเงิน เราทะเลาะกันหลายครั้ง  สามีขอหย่าแต่ดิฉันไม่หย่าให้ ท้ายสุดสามีก็ยังไม่ยอมเลิกหญิงคนดังกล่าว ยังคงไปมาหาสู่เหมือนเดิม โดยสามีขู่ดิฉันไว้ว่าไม่ให้ไประรานหญิงคนดังกล่าวมิฉะนั้นจะไม่ให้เงินค่าใช้จ่ายในบ้านและไม่ช่วยค่าใช้จ่ายเกี่ยวกับบุตร ทั้งที่ไม่ยินยอมแต่ดิฉันก็ต้องจำทนเพราะค่าใช้จ่ายเกี่ยวกับการศึกษาลูกสูงมาก ดิฉันรับราชการ มีหน้าที่การงานในสังคม มีคนรู้จักมาก ปกติสามีมักขับรถยนต์ไปหาเมียน้อยทุกวัน ดิฉันยื่นคำขาดให้สามีว่าไม่ให้ขับรถยนต์ไปหาเพราะเกรงคนที่รู้จักดิฉันจะเห็นรถยนต์แล้วจำได้ สามีรับปากแต่ก็ยังคงปฏิบัติอยู่เช่นเดิม ดิฉันจึงไม่ให้สามีใช้รถยนต์ โดยให้สามีขับรถมอเตอร์ไซด์ไปทำงาน สามีก็ไม่ได้โต้แย้งและกลับบอกว่าสบายในกว่าจะได้ไม่ต้องมีใครมาจำกัดว่าห้ามไปไหนอย่างไร ทุกวันนี้สามีก็ยังคงขับรถมอเปทำงานทุกวันโดยไม่ได้ว่าอะไร  ในส่วนของบัญชีเงินเดือนของสามี สามีให้ดิฉันเป็นคนดูแลรักษา  แต่ละเดือนดิฉันจะโอนเงินเข้าบัญชีค่าใช้จ่ายเขาเป็นงวดๆ ไป  ที่ดิฉันทำเช่นนี้ก็เพราะไม่ต้องการให้สามีนำเงินไปให้หรือส่งเสียเลี้ยงดูหญิงชู้  หากต่อมาภายหลังสามีจะอ้างเหตุที่ดิฉันจำกัดเรื่องการใช้รถยนต์และจำกัดเรื่องเงินค่าใช้จ่ายส่วนตัวเขาเป็นเหตุฟ้องหย่าดิฉันด้วยเหตุไม่ให้ความอนุเคราะห์คู่สมรสตามควรแต่ฐานะหรือทำการอันเป็นปฏิปักษ์ต่อชีวิตการสมรสได้หรือไม่  และดิฉันจะสามารถกล่าวอ้างได้หรือไม่ว่าที่ต้องทำเช่นนั้นเพราะต้องการรักษาครอบครัวและผลประโยชน์ในสินสมรส เพราะเขาเคยแอบกู้เงินไปใช้จ่ายกับหญิงชู้ถึง 500000 บาท  ข้อหักล้างของดิฉันศาลจะรับฟังได้หรือไม่อย่างไร