ตามมาตรา 80  ผู้ใดลงมือกระทำความผิดแต่กระทำไปไม่ตลอด  หรือกระทำไปตลอดแล้วแต่การกระทำนั้นไม่บรรลุผลผู้นั้นพยายามกระทำความผิด

เมื่อพิจารณาคำว่า  "ลงมือกระทำความผิด" แล้ว เห็นว่า ผู้กระทำความผิดได้ลงมือกระทำต่อผู้ที่ได้รับผลจากการกระทำโดยสำคัญผิด  ดังนั้นจะถือว่าได้ลงมือต่อตัวบุคคลแรกไม่ได้

ความผิดทางอาญามีสองประเภทคือ

(1)  เป็นความผิดที่เพียงแต่กระทำก็เป็นความผิดสำเร็จแล้ว   โดยไม่ต้องมีผลเกิดขึ้น เช่น  การแจ้งความเท็จ  เพียงแจ้งความเท็จต่อเจ้าพนักงาน  ก็ผิดสำเร็จแล้ว  ไม่ต้องคำนึงว่า เจ้าพนักงานจะเชื่อหรือไม่   ดังนั้นการณีนี้จึงไม่ต้องพิจารณาเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างการกระทำและผล

(2)   เป็นสความผิดที่ต้องการผลแห่งการกระทำ  เช่น  การฆ่าคนตาย  ผลแห่งการกระทำคือ  ความตาย   การทำร้ายร่างกาย  ผลแห่งการกรกะทำคือความบาดเจ็บ

เมื่อพิจารณา "ลงมือกระทำความผิดแต่กระทำไปไม่ตลอด  หรือกระทำไปตลอดแล้วแต่การกระทำนั้นไม่บรรลุผล"

เห็นว่า ผลได้เกิดกับบุคคลที่ได้รับผลร้ายจากการกระทำผิดแล้ว ผู้กระทำความผิดก็ได้รับโทษตามผลที่เกิดแล้วจึงไม่ควรได้รับโทษซ้ำอีก