หากลูกจ้างสำคัญผิด ว่าส่วนที่นายจ้างจ่ายภาษีให้ เป็นการตอบแทนที่มีภาระหน้าที่ความรับผิดชอบที่มีมากกว่าเมื่อก่อนตกลงสัญญาจ้าง (แต่ไม่มีรายละเอียดระบุเป็นลายลักษณ์อักษร เพียงแต่ผู้ดำรงตำแหน่งสูงสุดในองค์กร ครบวาระ และลูกจ้างได้ทำหน้าที่นี้แทน) ลูกจ้างจะพอที่จะยกประเด็นนี้มาเพื่อเจราจาต่อรองกับในจ้างสำหรับ ภาษีที่จ่ายให้ที่ผ่านมา ได้ไหมครับ

เพราะหากลูกจ้างอ้างเจตนาบริสุทธิ์และปฏิบัติหน้าที่เต็มที่เต็มความสามารถและสามารถพัฒนาปรับปรุงงผลดำเนินการบริษัท ได้ดีขึ้นอย่างต่อเนื่อง แต่กลับมาถูกตั้งประเด็นการยักยอกหรือประพฤติทุจริต ทำให้รู้สึกเสื่อมเสียเช่นเดียวกัน

และท้ายที่สุดอาจจะขอตกลงกันใหม่สำหรับอัตราค่าจ้างใหม่ว่าจะเพิ่มขึ้น,ลงลงหรือยอมรับอัตราที่ลูกจ้างออกภาษีเองต่อไปให้เข้าใจตรงกัน

ขอความเห็นเพิ่มเติมด้วยครับ

(ขอเป็นความเห็นนะครับ)

กรณีลูกจ้างสำคัญผิดนั้นไม่มีกฎหมายรองรับที่จะอ้างไม่ต้องคืนทรัพย์ของนายจ้างที่ส่งมอบให้โดยสำคัญผิด

แต่ถ้าจะพิสูจน์ว่าการที่นายจ้างเสียภาษีให้นั้นไม่น่าจะเป็นการส่งมอบให้โดยสำคัญผิดซึ่งปล่อยเวลาให้ล่วงเลยมาถึงเป็นปีตามที่เล่ามา

หากต้องการพิสูจน์ว่าไม่เป็นการส่งมอบโดยสำคัญผิด มากว่าปี รวมทั้งครบรอบชำระภาษีประจำปีไปแล้ว  พอจะมีวิธี หรือแนวทางพิสูจน์ อย่างไรหรือวิธีใดบ้างครับ

คงต้องรอให้นายจ้างฟ้องมาก่อน แล้วเราต่อสู้ว่าโดยธรรมเนียมปฏิบัติทั่วไปนายจ้างก็จะต้องหักภาษี ณ ที่จ่าย เมื่อนายจ้างไม่ได้หักเป็นปี แสดงว่านายจ้างมีเจตนาให้ ส่วนศาลท่านจะเห็นเป็นประการใดก็ต้องเป็นไปตามนั้นครับผม

ธนาคารจ่ายเงินให้ผู้ทรงเช็คไม่มีเงินในบัญชีของผู้สั่งจ่าย
 
คำพิพากษาศาลฎีกาที่  22658/2555

พนักงานอัยการคดีศาลแขวงนนทบุรี     โจทก์
ธนาคารไทยพาณิชย์ จำกัด (มหาชน)     โจทก์ร่วม
นางสาว ร___________________     จำเลย
 
ป.อ. มาตรา 352 วรรคสอง
ถ้าทรัพย์นั้นได้ตกมาอยู่ในความครอบครองของผู้กระทำความผิด เพราะผู้อื่นส่งมอบให้โดยสำคัญผิดไปด้วยประการใด หรือเป็นทรัพย์สินหายซึ่งผู้กระทำความผิดเก็บได้ ผู้กระทำต้องระวางโทษแต่เพียง กึ่งหนึ่ง
ป.พ.พ. มาตรา 904, 991
ป.วิ.อ. มาตรา 46
 
          ก. ออกเช็คสั่งให้ธนาคารโจทก์ร่วมจ่ายเงินให้แก่ผู้ถือ จำเลยนำเช็คไปเรียกเก็บเงินตามวิธีการของธนาคารในขณะที่จำเลยเป็นผู้ถือเช็คดังกล่าว จำเลยจึงเป็นผู้มีเช็คไว้ในครอบครองในฐานเป็นผู้รับเงินตาม ป.พ.พ. มาตรา 904 ย่อมมีสิทธิเรียกร้องเงินตามเช็คได้ เมื่อเช็คถึงกำหนดจำเลยนำเช็คฝากเข้าบัญชีเงินฝากออมทรัพย์ธนาคารของจำเลยเพื่อเรียกเก็บเงิน ธนาคารโจทก์ร่วมจำต้องใช้เงินตามเช็คซึ่ง ก. ผู้เคยค้ากับธนาคารโจทก์ร่วมให้แก่จำเลย เมื่อข้อเท็จจริงปรากฏว่าไม่มีเงินในบัญชีของ ก. เป็นเจ้าหนี้พอจะจ่ายตามเช็คนั้น กรณีจึงต้องด้วยข้อยกเว้นตาม (1) ตาม ป.พ.พ. มาตรา 991 ซึ่งให้สิทธิแก่ธนาคารโจทก์ร่วมที่จะไม่จ่ายเงินตามเช็คได้โดยไม่ต้องรับผิดต่อผู้เคยค้าหรือผู้สั่งจ่าย หรือธนาคารโจทก์ร่วมจะจ่ายเงินตามเช็คนั้นก็ได้ ซึ่งครั้งแรกธนาคารโจทก์ร่วมใช้สิทธิปฏิเสธการจ่ายเงินตามเช็คโดยให้เหตุผลว่าเงินในบัญชีไม่พอจ่าย แม้ต่อมาโจทก์ร่วมจะดำเนินการทางบัญชีผิดพลาดอันเกิดจากความประมาทเลินเล่อจากพนักงานของธนาคารโจทก์ร่วม โดยธนาคารโจทก์ร่วมได้จ่ายเงินไปตามที่ ก. ออกเช็คสั่งจ่ายมา ถือว่าธนาคารโจทก์ร่วมใช้ดุลพินิจจ่ายเงินตามเช็คแล้วภายหลังจะอ้างว่าสั่งจ่ายโดยไม่มีเงินในบัญชีของ ก. พอที่จะจ่ายตามเช็คนั้น เพื่อนำมาเป็นเหตุปฏิเสธความรับผิดว่าเป็นการจ่ายเงินตามเช็คโอนเข้าบัญชีของจำเลยผู้ทรงเช็คโดยสุจริตโดยสำคัญผิดหาได้ไม่
 
________________________________
 
 
( นิยุต สุภัทรพาหิรผล - วิรุฬห์ แสงเทียน - ฉัตรไชย จันทร์พรายศรี )
 
ศาลแขวงนนทบุรี - นายสนั่น สร้อยผา
ศาลอุทธรณ์ภาค 1 - นายเมธี ประจงการ