มาตรา 7 สิ่งต่อไปนี้ไม่ถือว่าเป็นงานอันมีลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัตินี้
(1) ข่าวประจำวัน และข้อเท็จจริงต่าง ๆ ที่มีลักษณะเป็นเพียงข่าวสาร อันมิใช่งานในแผนกวรรณคดี แผนกวิทยาศาสตร์ หรือแผนกศิลปะ
(2) รัฐธรรมนูญ และกฎหมาย
(3) ระเบียบ ข้อบังคับ ประกาศ คำสั่ง คำชี้แจง และหนังสือโต้ตอบ ของกระทรวง ทบวง กรม หรือหน่วยงานอื่นใดของรัฐหรือของท้องถิ่น
(4) คำพิพากษา คำสั่ง คำวินิจฉัย และรายงานของทางราชการ
(5) คำแปลและการรวบรวมสิ่งต่าง ๆ ตาม (1) ถึง (4) ที่กระทรวง ทบวง กรม หรือหน่วยงานอื่นใดของรัฐหรือของท้องถิ่นจัดทำขึ้น

มาตรา 15 ภายใต้บังคับ มาตรา 9 มาตรา 10 และ มาตรา 14 เจ้าของลิขสิทธิ์ย่อมมีสิทธิแต่ผู้เดียวดังต่อไปนี้
(1) ทำซ้ำหรือดัดแปลง
(2) เผยแพร่ต่อสาธารณชน
(3) ให้เช่าต้นฉบับหรือสำเนางานโปรแกรมคอมพิวเตอร์ โสตทัศนวัสดุ ภาพยนตร์ และสิ่งบันทึกเสียง
(4) ให้ประโยชน์อันเกิดจากลิขสิทธิ์แก่ผู้อื่น
(5) อนุญาตให้ผู้อื่นใช้สิทธิตาม (1) (2) หรือ (3) โดยจะกำหนด เงื่อนไขอย่างใดหรือไม่ก็ได้ แต่เงื่อนไขดังกล่าวจะกำหนดในลักษณะที่เป็นการจำกัด การแข่งขันโดยไม่เป็นธรรมไม่ได้

การพิจารณาว่าเงื่อนไขตามวรรคหนึ่ง (5) จะเป็นการจำกัดการแข่งขัน โดยไม่เป็นธรรมหรือไม่ ให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์ วิธีการและเงื่อนไขที่กำหนดในกฎกระทรวง

ทางร้ายจัดการขายแบบสงบเปิดเผยและออกใบเสร็จก็ไม่ใช่เงื่อนไขว่างานอันมีลิขสิทธิ์จะได้รับการยกเว้นไปได้ครับ

มาตรา 19 ภายใต้บังคับ มาตรา 21 และ มาตรา 22 ลิขสิทธิ์ตาม พระราชบัญญัตินี้ให้มีอยู่ตลอดอายุของผู้สร้างสรรค์ และมีอยู่ต่อไปอีกเป็นเวลาห้าสิบปี นับแต่ผู้สร้างสรรค์ถึงแก่ความตาย

อายุของงานอันมีลิขสิทธิ์มีอีก 50 ปีหลังความตายของเจ้าของโดยจะอ้างว่าไม่รู้คงไม่ได้เพราะเป็นกฎหมายปิดปากครับ

คำถามเพิ่มเติมถึงทนายลีนนท์ครับ

การทีร้านหนังสือขาดเจตนาในการนำสินค้าที่ละเมิดลิขสิทธ์มาจำหน่ายนั้น พอจะยกเป็นข้อต่อสู้ในคดีนี้ได้หรือไม่ครับ เพราะผมเข้าใจเอาเองว่าความผิดนี้เป็นความผิดอาญา หากขาดเจตนาก็น่าจะได้รับยกเว้นหรือเป็นเหตุบรรเทาโทษน่ะครับซึ่งผมก็ไม่แน่ใจนักว่าเข้าใจถูกต้องหรือไม่ครับ และหากมีงานวรรณกรรมหรือบทความต่างๆที่มีเจ้าของถูกละเมิดนำมาลงในนิตยสารอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์และโดยที่ผู้จำหน่ายหนังสือไม่ทราบเพราะโดยความเป็นจริงแล้วเจ้าของร้านหนังสือคงไม่สามารถทราบและพิสูจน์ได้แน่ว่าหนังสือเล่มใด สิ่งพิมพ์ใดหรือซีดีใดๆจะไปละเมิดลิขสิทธิ์ของใครๆได้เนื่องจากปัจจุบันนี้ร้านหนังสือมีสิ่งพิมพ์และสื่ออื่นจำหน่ายเป็นจำนวนมากคงไม่สามารถตรวจสอบได้หมดเป็นแน่ ดั่งนี้ร้านหนังสือจะสามารถสร้างภูมิคุ้มกันได้อย่างไรครับเพื่อให้พ้นจากข้อหาละเมิดลิขสิทธิ์ในคราวต่อไป ขอขอบคุณสำหรับคำตอบและความรู้เพื่อเป็นวิทยาทานให้แก่ผู้ประกอบอาชีพที่มีความรู้น้อยและตั้งใจประกอบอาชีพสุจริตด้วยครับ.../ ขอบคุณครับ

ผมแสดงเป็นความเห็นนะครับ

ตามคำถามของคุณที่บอกว่าจะอ้างขาดเจตนาได้หรือไม่นั้น ความเห็นผมว่าถ้าคุณอ้างขาดเจตนาที่จะเผยแพร่งานอันเป็นลิขสิทธิ์ของผู้อื่นน่าจะได้ความว่างานอันมีลิขสิทธิ์นั้นไม่ทราบว่ามาอยู่ในความครอบครองของเราได้อย่างไรเราจึงขาดเจตนาที่จะเผยแพร่

แต่งานอันมีลิขสิทธิ์ดังกล่าวมีบุคคลนำมาให้หากทางคุณได้ตรวจสอบว่าเขาได้รับอนุญาตจากเจ้าของงานหรือไม่ขอสามารถตรวจสอบได้แต่เราก็ไม่ได้ดำเนินการดังกล่าวเห็นว่าไม่น่าจะอ้างขาดเจตนาได้นะครับ

ตามความเห็นคือถ้ามีการปฏิเสธว่าไม่ทราบว่างานที่ได้รับมานั้นเป็นงานที่ผู้นำมาให้จะได้รับอนุญาตมาแล้วหรือไม่ ดังนี้แล้วเจ้าของงานอันมีลิขสิทธิ์ก็จะเสียหายนะครับ(ขอเป็นเพียงความเห็นนะครับ)