การจัดงานแต่งงานอย่างเปิดเผยตามประเพณี กฎหมายไม่รับรองความเป็นคู่สมรส, ความเป็นสามีภริยา (ชอบด้วยกฎหมาย) ดังนั้นสถานภาพความสัมพันธ์กันในทางกฎหมายกฎหมายจึงไม่เกิดขึ้นเนื่องจากกฎหมายกำหนดไว้ว่า การสมรสเกิดขึ้นได้แต่โดยการจดทะเบียนสมรสตาม มาตรา 1457 โดยแสดงการยินยอมเป็นสามีภริยากันต่อหน้านายทะเบียน และ นายทะเบียนได้บันทึกความยินยอมดังกล่าวไว้เป็นหลักฐานจึงจะเป็นคู่สมรสโดยสมบูรณ์ตามกฎหมาย ตาม มาตรา 1458 ที่คัดลอกมาให้ดูด้านล่างนี้

เมื่อการอยู่ด้วยกันฉันสามีภริยาโดยไม่ได้จดทะเบียนสมรสจึงไม่ใช่คู่สมรสตามกฎหมาย และไม่เกิดสิทธิเกี่ยวกับทรัพย์สินซึ่งกันและกันครับ แม้จะได้อยู่กินกันเป็นเวลานานเพียงใดก็ไม่มีสิทธิรับมรดกของสามี(นอกกฎหมาย) ได้ครับ แต่ทรัพย์ที่ทำมาหาได้ร่วมกันนั้นเป็นกรรมสิทธิ์รวม ซึ่งเป็นเจ้าของร่วมกันในฐานะหุ้นส่วนชีวิต จึงมี่สิทธิเรียกร้องแบ่งกรรมสิทธิ์รวมได้ครับ

ต้องพึงเข้าใจว่า สิทธิรับมรดกของสามีนอกสมรส กับสิทธิขอแบ่งกรรมสิทธิรวมไม่เหมือนกันนะครับ ทรัพย์ใดที่สามีได้มาโดยการให้ หรือโดยการรับมรดกย่อมเป็นทรัพย์สินส่วนตัวของสามีนอกสมรส สามีตาย ภรรยาไม่มีสิทธิรับมรดก และไม่มีสิทธิขอแบ่งกรรมสิทธิ์รวม ดังนั้นทรัพย์สินที่จะขอแบ่งกรรมสิทธิ์รวมได้นั้นต้องเป็นทรัพย์สินที่เกิดขึ้นจากการทำมาหาได้ร่วมกันเท่านั้นครับ

มาตรา 1457  การสมรสตามประมวลกฎหมายนี้จะมีได้เฉพาะเมื่อได้จดทะเบียนแล้วเท่านั้น
 
มาตรา 1458  การสมรสจะทำได้ต่อเมื่อชายหญิงยินยอมเป็นสามีภริยากันและต้องแสดงการยินยอมนั้นให้ปรากฏโดยเปิดเผยต่อหน้านายทะเบียนและให้นายทะเบียนบันทึกความยินยอมนั้นไว้ด้วย