การมีสิทธิของบุคคลนั้นควรมีข้อจำกัดในบางเรื่องบางเวลา เพื่อให้เหมาะสมกับพฤติกรรมของมนุษย์ในทางปฏิบัติ จะได้ไม่เอื้อประโยชน์กับบางคนบางจำพวกที่จะหาประโยชน์จากสิทธินั้น ๆ ดังนั้นนักกฎหมายทั่วโลกจึงเห็นพ้องกันให้จำกัดสิทธิต่าง ๆ ให้อยู่ในขอบเขตที่เหมาะสม จึงเป็นที่มาของการกำหนดอายุความไว้ครับ

เป็นการจำกัดสิทธิของผู้มีสิทธิตามกฎหมาย เพราะเมื่อผู้ใดมีสิทธิแล้ว หากไม่จำกัดการสิ้นสุดของสิทธินั้น ๆ ไว้ ผู้มีสิทธิอาจใช้สิทธินั้น ก่อให้เกิดความเสียหายแก่บุคคลอื่นได้ เช่น

ผู้ให้กู้ ย่อมมีสิทธิที่จะเรียกดอกเบี้ย แต่ผู้ให้กู้นั้น อาจไม่ยอมฟ้องคดี โดยให้ดอกเบี้ยเดินต่อไป อาจ 10 ปี 20 ปี แล้วจึงจะฟ้องร้องบังคับชำระหนี้ ทำให้ผู้กู้ต้องได้รับความเสียหายเกิดสมควร จึงกำหนดอายุความในการเรียกดอกเบี้ยไว้ ให้มีอายุความ 5 ปี ดังนั้น ไม่ว่ากรณีใด ๆ ผู้ให้กู้ก็ไม่อาจเรียกดอกเบี้ยเกิน 5 ปีได้ หากปล่อยไว้ไม่ฟ้องร้องดำเนินคดี หลังจาก 5 ปีไป ผู้ให้กู้ก็ไม่ได้รับประโยชน์ใด ๆ เพิ่มขึ้นมา