1. ให้ยื่นคำร้องต่อศาลเยาวชนและครอบครัวที่ผู้เยาว์มีภูมิลำเนาอยู่ในเขตศาล

2.  เมื่อศาลได้มีคำสั่งอนุญาตแล้วให้นำคำสั่งศาลไปดำเนินการที่สำนักงานที่ดินที่ทรัพย์นั้นตั้งอยู่

3. เอกสารที่จำเป็นก็คือ โฉนดที่ดิน คำสั่งศาล บัตรประจำตัวประชาชน ทะเบียนบ้าน และเอกสารที่เกี่ยวข้องกับผู้เยาว์หรือโทรสอบถามสำนักงานที่ดินที่ที่ดินนั้นตั้งอยู่

4. กรณีที่ศาลจะสั่งอนุญาตหรือไม่เป็นดุลยพินิจของศาลที่จะไต่สวนคำร้องถึงความจำเป็นที่ต้องขายทรัพย์สินของผู้เยาว์

ในกรณีที่ทรัพย์ของผู้เยาว์อยู่ที่อื่นที่ไม่ใช่ภูมิลำเนาของผู้เยาว์ต้องยื่นคำร้องที่ศาลที่ที่ดินตั้งอยู่

พยานหลักฐานที่จะใช้ในการประกอนคำร้องมีดังนี้

(1)   ผู้ร้องอ้างตนเองเป็นพยาน

(2)   ตัวผู้เยาว์เอง (เพื่อยืนยันว่ายินยอมให้ผู้ร้องขายที่ดินได้)

(3)   ผู้จะซื้อที่ดินแปลงนี้  (เพื่อยืนยันว่าต้องการซื้อที่ดินแปลงนี้ตามราคาที่ระบุไว้ในคำร้องจริง ซึ่งเป็นราคาสูงหรือไม่ต่ำกว่าที่ดินที่ติดกับแปลงของผู้เยาว์)

(4)   กำนันหรือผู้ใหญ่บ้านแห่งท้องที่ที่ที่ดินดังกล่าวตั้งอยู่ (เพื่อยืนยันว่าในการซื้อขายที่ดินตามคำร้องนั้นเป็นราคาค่อนข้างสูง)

(5)   ใบสำคัญการสมรส ถ้าคู่สมรสเสียชีวิต

(6)   สูติบัตรของผู้เยาว์

(7)   โฉนดที่ดิน

(8)   หนังสือรับรองราคาประเมินที่ดิน

(9)    หนังสือรับรองผลการเรียนของผู้เยาว์

(10)    หบักฐานการซื้อขายที่ดินแปลงข้างเคียง หรือผู้ขาย หรือผู้ซื้อ (ถ้ามี) ที่ดินแปลงข้างเคียง

มารดาขายที่ดินซึ่งผู้เยาว์มีส่วนแบ่งไม่ต้องขอศาล
การจัดการทรัพย์มรดก ซึ่งทายาทผู้มีสิทธิรับมรดกบางคนเป็นผู้เยาว์ มีปัญหาว่าการจัดการในส่วนของผู้เยาว์นั้นผู้จัดการมรดกจะต้องขออนุญาตศาลเช่นกรณีเรื่องที่ผู้ใช้อำนาจปกครองต้องขออนุญาตศาล หรือไม่ การจัดการทรัพย์มรดาซึ่งมีผู้เยาว์เป็นทายาทอยู่ด้วย ผู้จัดการมรดกจึงมีอำนาจจัดการได้โดยมิต้องขออนุญาตต่อศาล ตัวอย่างเช่น มารดาและบุตรผู้ตายเป็นทายาทมีสิทธิรับมรดกของผู้ตาย ศาลตั้งมารดาเป็นผู้จัดการมรดา จะเห็นว่า มารดาเป็นทั้งผู้จัดการมรดกและเป็นผู้แทนโดยชอบธรรมของทายาทซึ่งเป็นผู้เยาว์ การที่มารดาขายที่ดินมรดาซึ่งผู้เยาว์มีส่วนแบ่งอยู่ด้วย เมื่อมารดา กระทำในขอบอำนาจในฐานะผู้จัดการมรดกไม่ใช่ฐานะผู้แทนโดยชอบธรรมของบุตรผู้เยาว์จึงเป็นเรื่องผู้จัดการมรดกขายทรัพย์มรดกย่อมกระทำได้ และไม่ต้องขออนุญาตศาล